De Amersfoortse schilder Albert Fiks (1908-1945) bereikte in de periode 1930-1940 zijn artistieke hoogtepunt met zijn kubistische en abstracte stillevens. De schilder is helaas niet oud geworden. Hij overleed al op zevenendertigjarige leeftijd aan een bloedvergiftiging. Toch heeft Fiks een veelzijdig oeuvre achtergelaten. Hieruit selecteerde conservator en Fiks-kenner Onno Maurer werken die de zoektocht van de schilder naar zijn eigen stijl, in beeld brengen. Maurer publiceerde in 2007 samen met Renske van der Linde – Beins de monografie Albert Fiks – De herontdekking van een veelzijdig talent.   

Modernist in Amersfoort 
Albert Fiks werd op 14 mei 1908 in Elberfeld (Duitsland) geboren als zoon van een Nederlandse vader en een Duitse moeder. Op tweejarige leeftijd kwam hij, na het overlijden van zijn vader, in een pleeggezin in Amersfoort terecht. Al vroeg bleek zijn teken- en schildertalent. 
Op zijn achttiende werd Albert Fiks lid van de Amersfoortse Kunstkring en leerde hij onder meer de schilders Jacob Nieweg, Willem van Dam en Jo Koster kennen. Zij stimuleerden hem om zijn talent verder te ontwikkelen. Ook stelde de Kunstkring hem in de gelegenheid te exposeren.  

Fiks is een van de weinige modernisten die Amersfoort heeft voortgebracht. Hij experimenteerde met verschillende stijlen en combineerde die vervolgens op eigen wijze in zijn werk. Met zijn abstracte stijl koos hij de weg van zijn wereldberoemde stadgenoot Piet Mondriaan.